نامش جامعه مجازیست

در میان این بازی غلط انداز زمانه

گوشی را روشن میکنیم

و هندزفری مان را میکنیم در گوش

و معمولا ملودی غمگینی که پلی میشود.....

و انقدر پست غمگین میگذاریم که پیجمان بشود قبرستان....

و کلی هم لایک میخوریم

ذوق میکنیم از این که غم هایمان را آدم هایی پسندیدند که ته دلشان تنهایند

احمقانه است جوانیمان.....

به آدمیزاد با رفبقمان دردل نمیکنیم که کمی سبک شیم

حالا شاخ بازی های یه عده گاو هم به کنار........

نمیدانم انتهایش کجاست

اما راه خوبی را برای ابراز وجود انتخاب نکرده ایم.....